موجودات فضائی...؟

آیا در کرات دیگر موجودات هوشمندی وجود دارند؟...

دانشمندان با استفاده از طیف سنج ها متوجه شدند آنچه در زمین و آسمان هست ساخته شده از عناصر موجود در جدول مندلیف میباشند.

از طرفی جهان هستی بسرعت در حال گسترش و فرار کرات از یکدیگر میباشد، و این مسئله نشان میدهد که در لحظات و ساعات و سالهای قبل همه چیز به هم نزدیکتر بوده و اگر این سیر عقب رفتن را ادامه دهیم به لحظه انفجار بزرگ خواهیم رسید.

در آن لحظه ماده ای بوجود آمد که مملو از انرژی بود و تمام ذرات آن در حال غلیان و جوشش و آماده انفجار بودند.

اینکه قبل از بوجود آمدن این ماده چه بوده است بر هیچکس معلوم نیست، اما وقتی این ماده متراکم ایجاد شد، همزمان در مجاورت آن که ماده ای وجود نداشت، نیستی پدیدار گشت.

بنا بر این نیستی ،‌ همزمان با خلقت ماده بوجود آمد و جهان هستی هم از همان لحظه شکل گرفت.

این نکته بسیار مهم است که توجه کنیم جهان هستی بصورتی که اکنون ما درک میکنیم قبل از آفرینش ماده اولیه وجود نداشته است.

تمام وقایعی که بعد ها در جهان رخ داد از همان ابتدا در همین ماده اولیه بود. فشارهای درون این ماده باعث انفجار عظیمی شد و ذرات آن از هم جدا شده و شروع به دور شدن از یکدیگر نمودند. این ذرات که هرکدام ستاره های غول آسائی بودند در درون نیستی پیش رفتند و بعد از طی زمان بسیار طولانی بصورت جهان فعلی در آمدند.

در ابتدا همه چیز در حال شعله کشیدن و طغیان بود ،‌ ولی اجرام کوچکتر زودتر سرد شده و آنهائی که در شرایطی مانند زمین قرار داشتند و در فاصله قابل قبولی از یک ستاره مانند خورشید ،‌ دور آن میچرخیدند آماده،پذیرا شدن حیات گردیدند.

وجود تعداد فراوان کهکشانهای عظیم و کرات مختلف که همه ناشی از همان انفجار بزرگ اولیه بودند ،‌ نشان میدهد که زمین شرایط خاصی برای دارا بودن حیات نداشته است، زیرا میلیاردها کره دیگر نیز میتوانستند همین شرایط را بدست آورند. بنا بر این زندگانی و حیات در تمام جهان هستی وجود دارد و فقط راه دور و مسافت های نجومی مانع از درک مستقیم آنها بوسیله ما میشود.

فواصل بین کرات بقدری عظیم است که خود آن کرات با وجود ابعاد غول آسایشان در مقابل این فواصل چیزی بحساب نمی آیند.

یک مثال خیلی ساده این مسئله را نشان میدهد.

فاصله ماه تا زمین در حدود 380000 کیلومتر است.

در حالیکه قطر کره ماه فقط 3476 کیلومتر میباشد(یعنی تقریبا ¼ قطر کره زمین)

یعنی فاصله ماه تا زمین بیش از صد برابر قطر ماه میباشد.

این فاصله زیاد نیست. حال اگر در مثالی دیگر به قطر کره مریخ و فاصله آن بازمین نگاه کنیم میبینیم که :

قطر کره مریخ 6790 کیلومتر است

و فاصله آن از زمین حدود 000،000، 360 کیلومتر میباشد.

با توجه با این فواصل عظیم دسترسی به کرات دیگر بجز کرات منظومه شمسی با سطح علم امروزی محال مینماید.

در خارج از منظومه شمسی نزدیکترین ستاره بما پروکسیما سنتوری است که حدود 2/4 سال نوری با ما فاصله دارد.

نور در یک ثانیه 300000 کیلومتر راه میپیماید. پس فاصله آن ستاره تا زمین برابر است با:

2/4*365*24*3600*300000 =39735360000000 کیلومتر است.

تازه این نزدیکترین ستاره در عالم آفرینش به ما است. حال اگر به فواصل کهکشانها و ستارگان غول پیکر نگاه کنیم دچار سرگیجه خواهیم شد.

اگر فرض کنیم سریعترین موشک ما بتواند ساعتی 100000 کیلومتر سرعت داشته باشد طی چنین مسافتی در حدود 50000 سال طول خواهد کشید!!!

به این ترتیب همانطور که گفته شد با این فواصل عظیم در شرایط فعلی ما محال است بتوانیم با موجودات فضائی دیگر ملاقاتی داشته باشیم.

*****

سئوال دیگر: آیا موجودات فضائی شبیه انسان هستند؟

از آنجا که ساختمان تمام کرات جهان مشابه زمین و امکان قرار گرفتن کرات بسیاری در شرایط زمین موجود است ،‌ بنا بر این وجود موجودات ذیشعور شبیه انسان کاملا امکان دارد.

ازطرفی در همین زمین ما موجودات بسیاری هستند که شبیه انسان نیستند ولی حیات دارند و از شعور نسبی خاصی هم بهره دارند.

اینکه موجود ذیشعوری در سطح انسان یا بالاتر ازآن در همین زمین وجود داشته باشد کاملا محتمل است ونمونه آن نیروئیست که خود را روح میخواند و علم بینهایت دارد و ما قادر به درک آن نیستیم. با وجود این همین موجود در شرایط ساده ولی خاصی با ما تماس میگیرد و بودن خود را نشان میدهد.

در اینمورد چند مطلب در همین وبلاگ نوشته ام که در قسمت " فوق طبیعت" از ستون کناری میتوانید ملاحظه فرمائید.

بنا بر این بودن موجودات ذیشعور شبیه انسان و یا غیر آن در کرات دیگر حتمیست و تنها مانع ما برای ملاقات آنها فواصل عظیم نجومی بین ماست.

اگر سیاره ای در شرایط زمین را در فضا در نظر بگیریم ،‌ کوچکترین تغییری در شرایط آن میتواند موجودات دیگری تولید کند. مثلا تغییر در حوزه جاذبه یا حوزه مغناطیسی آن و همچنین مدت گردش وضعی و انتقالیش و درجه حرارت و سایر شرایط مسلما روی موجود زنده تولید شده در آن اثر میگذارد و اشکال مختلفی از حیات را تولید میکند.

از طرفی مسلما در این جهان پهناور انسانهای فراوانی هستند که بعلت بعد مسافت آنها هم نمیتوانند با ما تماس بگیرند، ولی دیدن بشقاب پرنده ها که هنوز هم قاطعا تأیید یا تکذیب نشده است میتواند این نوید را بما بدهد که میهمانهای فضائی بدیدن ما آمده اند . در این حالت مسلما آنها بوسیله های خاصی برای طی مسافت های طولانی با سرعت بسیار بیشتر از نور دست یافته اند.

آخرین نکته ای که لازم به ذکر است اینست که اگر ما با موجودات فضائی روبرو شویم ابتدا ترس وجودمان را فرا میگیرد و بعید نیست بسوی آنها تیراندازی کنیم . این مسئله در مورد آنها نیز میتواند صادق باشد ، لذا در برخورد های اولیه باید راهی پیدا کرد که اطمینان از دوستی و مودت ایجاد شود و بتوانیم با آنها ارتباط برقرارکنیم.